Marije de Nood
Het onderstaande verhaal is een bewerking van het interview van fotografe Lucia Ganieva met Renske Bosman.
Mijn naam is Renske Bosman Romkema. Ik ben predikante in Woudsend bij de protestantse gemeente en ik ben werkzaam in de Karmel, dat is onze kerk.
Van oorsprong is dat een karmelietenklooster geweest. En in 2008 is die kerk helemaal verbouwd qua interieur. Ik ben in 2008 hier predikant geworden. Toen was de kerk nog niet klaar, was nog in restauratie. Maar toen ik het zag groeien en bloeien was dat voor mij gewoon een fantastisch moment om ook te denken, dit is echt een tref dat ik in zo’n kerk aan het werk mag. Vooral ook omdat het, ja, een heel warm interieur is geworden, waar je heel dicht bij de mensen staat, waar je heel goed kan communiceren met mensen. Wat in het interieur ook warmte uitstraalt en dat komt dan ook heel dicht bij de deurtekst die we hebben uitgezocht voor de kerk: Geloof hoop en liefde. De tekst uit 1 Korintiërs 13.
Want eigenlijk is het zo dat wat we hier ook bij de opening hebben gezongen. Zo’n kerk verandert, het geloof verandert, mensen veranderen, maar eigenlijk is de basis hetzelfde. En dat is de boodschap die je wilt verkondingen. Die gaat over het verhaal wat we in de evangeliën lezen. Maar verder is dat, ja, prachtig om dat weer te zien, hoe dat verhaal van God en mensen doorgaat, door de hele geschiedenis heen. Daarom vind ik het hier in Woudsend zo mooi, dat dwars tegen alle secularisatie in, de gemeente de moed heeft gehad om zo’n ingrijpende restauratie aan te durven. Verder hebben we gezegd dat deze kerk ook uit mag stralen dat we niet alleen in de kerk willen blijven, maar ook naar buiten toe dat willen uitstralen. En ik denk dat dat goed lukt, omdat deze kerk zo gemaakt is dat het interieur veranderd kan worden voor concerten.
Waarom vind ik predikantschap zo mooi. Ik vind het zo mooi, omdat je in alle breedte van het leven, door het leven heen ben je aan het werk. Op het ene moment ben je bezig met leven op het andere moment met de dood. Je hebt contacten met heel veel leeftijdsgroepen. Op het ene moment zit je met twintig-plussers te praten. Wat raakt je in het geloof en hoe ben je met geloof bezig? Op een ander moment zit je met oudere mensen. Verder vind ik het erg leuk om te organiseren. Dus ik vind het prachtig om te zien hoe zo’n gemeente kan opbloeien en hoe mensen het ook zelf gewoon oppakken.
Het mooiste is natuurlijk, je hebt altijd een driedimensionaal gebeuren. Het is dus nooit iets van mensen alleen, we hebben altijd geloof hoop en liefde. In de relatie tot God en mensen doe je alles. En je ziet daar gewoon mensen heel erg hun best voor doen. Een van de mooiste diensten bijvoorbeeld dit jaar was de pinksterdienst. Toen hebben twee jonge mensen belijdenis gedaan en hebben hun eigen geloofbelijdenis uitgesproken in de kerk. Daarna gingen we met de hele gemeente naar buiten en daar hebben we allemaal rode ballonnen opgelaten met een pinkstergroep vanuit onze gemeente.
En natuurlijk zijn er dingen die minder goed lopen, maar toch elke keer weer geloof, hoop en liefde willen uitstralen en het oppakken, ook als het een keer niet gaat. Dat is de kracht van deze gemeente en het is een feest om hier te mogen werken.