Niet op het goede pad

Toen ik Castrojeriz uit liep kwam ik over een oude Romeinse brug die in een dalletje was gelegen, deze ging over de rio Odrilla. Daarna klom ik naar boven en had als ik achter me keek een prachtig gezicht op het stadje. Maar als ik naar voren keek : een eindeloze vlakte op ongeveer 600 meter hoogte waar een heuvel van ongeveer 300 meter nog eens bovenuit stak.Typisch de meseta. Itero de Vega was 3 uur lopen, dat was te lang achtereen, dus ik ging onderweg maar eens tussen de bloemetjes zitten voor een tussendoortje uit de rugzak. Het weer was aangenaam en ik moest me niet voorstellen hoe het hier zou zijn als het eens flink zou onweren. Maar gelukkig dus niet.
In Baodilla del Camino ging ik in de herberg kijken, maar vond het nog te vroeg om te stoppen. Een aantal pelgrims bleven daar, maar ik wilde naar Fromista, nog bijna 2 uur lopen. En toen….miste ik de afslag. Ik begon het door te krijgen omdat ik niemand meer zag lopen en geen tekens meer zag. Het vervelende was dat er überhaupt daar weinig caminotekens waren en het duurde dus een kilometer of drie voor ik het in de gaten had. Ik het boekje zag ik dat als ik canal de castilla zou blijven volgen vanzelf in Fromista zou komen. Ik zag dat de stand van de zon goed was en ben straf doorgelopen en goed terecht gekomen, op een kruising waar ik weer andere pelgrims zag. De 30 km. die ik die dag liep waren aan de ruime kant, maar als je al twee weken loopt gaat dat steeds minder uitmaken. In Fromista vond ik een leuke B&B midden in het dorp. Het dorp zelf was wat stoffig, weinig te doen, maar in een van de weinige restaurants die er waren, liet ik me het pelgrimsmenu goed smaken.
Aan het eind van de dag dacht ik : " Als je je voeten niet in de gaten houdt,loop je zo op paden die je niet wilt ". Dat geldt zowel letterlijk als figuurlijk