4 kanten van de diamant die camino heet.

Daar gaat ze. Alleen op de fiets. Met 2 fietstassen vol en een hoofd en hart vol verwachting, fietst ze haar straat uit. Zomaar weg van haar veilige huis. Haar man laat haar gaan en ze pakt haar vrijheid.
Het eerste deel van de lange weg naar Santiago de Compostella rijdt deze fietser over bekende wegen en paden. Het is prachtig weer en ze rijdt langs de Mark alsof ze vleugels heeft.
-Links naast het pad stroomt de Mark, rechts is een pick nick plaats. Er zitten 4 vrouwen uit te rusten. Een vrouw ziet het gele St-Jacobsvlaggetje dat achterop de fiets wappert en roept ongelovig: Camino? De fietser stopt en vindt de blik van herkenning. De vrouw heeft jaren geleden de tocht gelopen.Goeie reis! Fantastisch dat je gaat! Bon camino. De fietser stapt weer op en met een brede glimlach rijdt ze richting de grens met Belgie.
-Bij de grens is het tijd om aan de thuisblijvers te laten weten dat ze de eerste grens over is. Terwijl ze staat te sms-en komen 2 wandelaars aanlopen.
De ene wandelaar vraagt waar ze heen gaat terwijl de andere man luistert. Als ze weer verder gaan vraagt de man die luisterde: mag ik je een hand geven? ik vind het geweldig wat je doet. In die handdruk zit bewondering, ontzag en aanmoeding.
-In een frans stadje zoekt de fietser de weg. Ze loopt een stukje over het trottoir. Er loopt een vrouw met een boodschappen tas en deze vrouw vraagt waar ze heen gaat. In haar beste frans maakt de fietser duidelijk dat ze op weg is naar Santiago. Ongelovig vraagt de vrouw: alleen? Ze zoekt naarstig in haar tas. Ze heeft meestal een Christofoor bij zich. Ze wil die graag geven maar ze kan het helaas niet vinden in haar volle tas. Bon voyage.
-Op een groot plein zoekt de fietser een plaats om haar fiets neer te zetten. Het is tijd voor een kopje koffie en op het terras kan de vrouw de fiets in het oog houden. De fiets is een onmisbare vriend geworden. Als ze na de koffiestop over het plein loopt met de fiets aan de hand komt er een man naar haar toe en vraagt:donde va?
Naar Santiago. Seule? Ou est votre mari? Thuis..... werken.
Hij schudt zijn hoofd en loopt door: bon courage!
De glimlach is niet meer van het gezicht van de fietser te krijgen.