Herhaalde ontmoetingen

DRIE NONNEN

Burgos, 21mei 2007. Volle bak in de refugio. Capaciteit 100. De regen valt s’avonds met bakken naar beneden. Er is een Vlaamse hospitalera. Ze roept me de volgende ochtend en vraagt me een foto te maken van haar en een drietal fietsers. Digitale camera. Op het moment dat ik op het schermpje kijk beginnen boven in mijn hoofd beelden “van vroeger” op te komen. Die drie fietsers, vrouwen, met een veiligheidshesje aan, met een vrolijke maar ook wel beetje vrome lach.....

“Ik heb een aantal jaren geleden een drietal nonnetjes uit Brugge ontmoet, op de fiets naar Santiago”; “Dat zijn wij; we zijn nu op herhaling”. Inderdaad: 19 mei 2000, Estella. Citaat uit mijn dagboekje: “drie nonnetjes uit Brugge hier” en 23 mei, Carrion de los Condes “vanmorgen ontbijt in het Clarissenklooster en nog even wat gepraat met de 3 zusters uit Brugge”.

Gazellefiets.

Ter afsluiting: kennissen van kennissen van kennissen. U kent dat wel. Je ontmoet iemand en die blijkt weer iemand te kennen die jij ook kent. We zeggen dan tegen elkaar dat de wereld klein is. Volgens mij is de wereld niet zo klein, maar het kringetje waarin we ons bewegen. T’is maar hoe je er mee omgaat.

Natuurlijk had ik ook zo’n ontmoeting. Ik was in 2000 met de fiets in Carrion de los Condes, waar ik bij de nonnen overnachtte. Op de binnenplaats stond een Gazellefiets. Dan weet je met bijna 100 % zekerheid dat er een Nederlander onderweg is naar Santiago. Fietsers naar Santiago komen graag in contact met andere fietsers. Voor de lopers zijn ze immers vaak tweederangs pelgrims en dan voel je je al snel buitengesloten. Dus in deze situatie schortte ik mijn vertrek op in afwachting van de bij de fiets horende fietser (of eigenlijk moet ik zeggen fietster aangezien de Gazelle een damesrijwiel was). Redelijk snel kwam er mooie jonge vrouw die ook verheugd mij in haar blikveld zag komen. Een praatje op de binnenplaats werd gevolgd door een kopje koffie in de dichtstbijzijnde kroeg. Zij vertelde me dat ze vorig jaar (dus in 1999) de camino gedeeltelijk gelopen had en nu het traject naar het eindpunt per fiets wilde voltooien. Ik vertelde vol enthousiasme over mijn wandeling in datzelfde jaar en over mijn ontmoeting met Vent (die komt later uitgebreid aan bod). Al verder koutend werd ons beiden duidelijk dat zij een avond een intense ontmoeting met Vent had gehad. Een ontmoeting die zij nooit meer zou vergeten. Nu wil het geval dat ik Vent ook nooit meer zal vergeten. Dus uiteindelijk haar adres genoteerd en bij terugkomst aan Vent overhandigd. Hij dol en dolblij; zijn vriendin echter was duidelijk not amused. En dus werd het verder niets.....tussen die twee.