Een heilige zonder hoofd

Ik bracht een extra dag in Namen door, na mijn besluit om terug te keren naar huis i.v.m. mijn kaakprobleem(afgebroken kroon). Ik wilde wel wat cultuur opdoen, maar het meest bleef me bij het bezoek aan de plaatselijke kathedraal, gewijd aan een bijzondere heilige nl.: St Aub(a)in.
Eerst begon ik maar eens rond dit gebouw te lopen. Ik vond het niet bijzonder fraai, maar het heeft wel een lange geschiedenis. Ongeveer in de helft van de 18 de eeuw gebouwd gedurende ongeveer 16 jaar door de Italiaanse architect Gaetano Pisoni in de classicistische stijl. Het heeft een indrukwekkende groene koepel.
Ik belde aan en er werd open gedaan door Jean Marie Huet, de aartspriester van dit gebouw (de aartspriester beheert in opdracht van de bisschop de kathedraal). Ik vertelde hem dat ik onderweg was naar Santiago en hij vroeg me binnen te komen, voor een drankje en een gesprek. Hij woonde met zijn moeder die ver in de negentig was in een gebouw dat tegen de kerk aan stond. Moeder schuifelde tijdens het gesprek aan en ving kennelijk enkele flarden op. Zij vroeg ineens: ”Wilt U een kaarsje voor mij opsteken in Santiago?”. Ik merkte dat ze ongetwijfeld begon te lijden aan dementie want vervolgens waren haar vragen erg onsamenhangend en werden ze opvallend vaak herhaald. Jean Marie vertelde over de organisatie binnen zijn bisdom, het “verval” van de kerk en zijn verering voor de beschermheilige van de priesters: Johannes Maria Vianney. Hij gaf me een beeltenis van hem mee voor onderweg.
Ook vertelde hij over de merkwaardige patroon van de kathedraal: St Aubain.
Deze heilige, op het Griekse eiland Naxos geboren, werkte eerst in Milaan, waarvandaan hij ging missioneren in Noord Frankrijk. Hij stond bekend als zeer streng in de leer wat uiteindelijk ertoe leidde dat hij werd onthoofd en de rest van zijn leven met het hoofd in de hand liep. Hij zou zelfs nog gesproken hebben. Alles bijeen een merkwaardige legende.
Na een stempel ging ik weer verder, niet, na nogmaals aan moeder beloofd te hebben dat ik echt een kaars in Santiago voor haar zou opsteken. En dat heb ik later inderdaad gedaan