mist... en opa

Kruis van IJzer in de mist

In de vroege ochtendnevel zag ik een wonderlijke boog van licht. Precies boven El Cruz de Ferro.
En sinds een beroerte ga ik verder als manke pelgrim... als opa.

Vanuit Rabanal del Camino was ik vroeg vertrokken richting El Cruz de Ferro. Dat kruis met daaronder die hoop keien vanuit de hele wereld. Al eeuwen lang meegebracht door pelgrims. Een wonderlijke plek.
In de stille morgenmist was de sfeer op het pad een beetje geheimzinnig. Het was amper licht toen ik iets vreemds zag. Een soort regenboog, maar dan in ‘t wit, kleiner en dichtbij. “Verbeelding”, meende ik eerst. Maar even later zag ik het opnieuw. Nog duidelijker. Een halve cirkel in de grijze ochtendmist. Een witte boog met heldere uiteinden bij de grond.

Eigenaardig
Ik kwam er steeds dichter bij. Spannend. Alsof ik er onderdoor zou lopen. Naar een andere kant. “Ik zal toch niet dood gaan,” zoiets dacht ik. Toen ik vlakbij was, zag ik plotseling El Cruz de Ferro; precies midden onder die halve cirkel van licht. Bij de volgende stap loste de boog op in de morgenmist.
Verbaasd ging ik bij het kapelletje zitten. Ik at en dronk wat. Bij het kruis zei ik een paar woorden van dank. De keitjes, vanuit onze tuin meegenomen, gooide ik op de grote hoop. Ze rammelden even na voor ze tot rust kwamen tussen grotere keien. Een wonderlijk gebed.
Mijn rugtas voelde minder zwaar en verlicht ben ik verder gegaan. Later vond ik de witte boog op een weersite. Het was een zeldzame mist- of nevelboog. Het was een wonderlijke ervaring.

Opa
Op 12 maart 2009 overkwam mij een herseninfarct. Linkszijdig was ik verlamd. Na ziekenhuis en revalidatiecentrum, via rolstoel en rollater, strompelde ik, een half jaar later, met de wandelstok bij ons thuis weer wat rond. Op eigen benen. Buiten. Onderweg! Het gaf mij iets van het vroegere pelgrimsgevoel terug.
Op het klimrek van de school zaten drie kleine kleuters. Een van hen bekeek mij aandachtig. Ik stopte dus even en hij stelde een vraag: “Hé ouwe opa is het leuk om een ouwe opa te zijn?”
Dat kwam hard aan: Weg pelgrimsfantasie. M'n goeie rechterbeen en m'n slechte linkerbeen stonden allebei weer op de grond. Na enig slikken heb ik wat gemompeld over veel vrij zijn.
Maar de kleuter had meer gezien dan die stramme linkerkant: Iets leuks; er is meer dan je mankement. Je kunt verder, ook als manke pelgrim.