De weg als metafoor

Het onderweg zijn, alles wat je nodig hebt zelf meesjouwen, de natuur, het ongewisse, het ritme van de lange tocht, het alleen zijn, de ontmoetingen, steeds weer je eigen keuzes maken - los van het vertrouwde. Het zijn prachtige ingrediënten voor een diepgaande ervaring. Op pelgrimstocht gaan is dus een uitstekende manier om tot rust te komen, om de tijd te nemen voor dat wat er echt toe doet. Gaandeweg kun je, op een natuurlijke manier, in contact komen met wie je bent, met anderen, met je bestemming en hoe je die wilt bereiken. Een pelgrimstocht is dus een krachtige metafoor voor het leven én een ervaring op zich, die ontwikkelingen teweegbrengt of versterkt. Voor veel mensen is de Camino een belangrijke etappe op de reis van hun leven. Een etappe waarin zij, bijvoorbeeld, bepaalde ervaringen kunnen verwerken, afscheid kunnen nemen (van een loopbaan, een geliefde, oude patronen), en een begin kunnen maken met een nieuwe toekomst. Voor velen is een bijzondere gebeurtenis de aanleiding om de Camino te gaan lopen of fietsen. Maar het kan ook een oproep van binnen uit zijn: een stem in je die zegt dat het tijd is om op pad te gaan, letterlijk en figuurlijk. Sommige pelgrims zeggen dat ze soms al tien jaar of nog langer weten dat ze naar Santiago ‘moeten’. Zij konden of wilden echter, om allerlei redenen, niet eerder gehoor geven aan die oproep. Ook de langste reis begint met de eerste stap. Dat is de beslissing om daadwerkelijk op pad te gaan, om het bekende en vertrouwde achter je te laten, om maar te zien wat op je afkomt, kortom: om ‘pelgrim’ te worden. (afgeleid van het Latijnse ‘peregrinus’, wat ‘vreemdeling’ betekent) Bij het afscheid staat meestal diegene die vertrekt centraal. Maar bedenk dat de tocht ook van invloed is op diegenen die thuisblijven. Dat is de ervaring van velen vóór je: een belangrijke verandering bij de één, heeft ook gevolgen voor de ander. Al heb je je reis nog zo goed gepland, eenmaal onderweg ontdek je dat het toch vaak anders loopt dan je had bedacht. Dat is het boeiende van de reis, maar het kan ook moeilijk zijn. Je komt jezelf tegen en vraagt je af: waar ben ik aan begonnen? Oude patronen blijken niet meer te werken. Een uitspraak die je vaak op de Camino hoort is: ‘de weg is het doel’. De uitdagingen die je onderweg tegenkomt zijn niet zozeer hindernissen, die je moet nemen om ergens aan te komen. Het zijn vooral ook de mogelijkheden om gebruik te maken van je (vaak onvermoede) kracht, creativiteit en (groeiende) wijsheid. Hoe lastig dat soms ook is. Zo gaat het ook in het leven: het einde komt vanzelf, het gaat er dus vooral om wat je onderweg doet en hoe je dat doet. Onderweg loeren natuurlijk niet alleen gevaren. Je zult er ook bondgenoten vinden. Er zijn veel verhalen over de Camino met inspirerende ontmoetingen, grote gastvrijheid, en de belangeloze hulp die vaak onverwacht wordt aangeboden. Hulp komt niet alleen van buiten, maar ook van binnen. Pelgrims die juist op de moeilijkste momenten tijdens hun reis een grote kracht in zichzelf ontdekten. Bij het ontmoeten van reisgenoten hoort ook het afscheid nemen. Langs de Camino ontstaan vriendschappen voor het leven of een diepere verbondenheid, maar in ieder geval zul je erna meer dan ooit openstaat voor nieuwe ontmoetingen en voor andere mensen…