Vergeving

Puertas del Perdon

Het denken tijdens het lopen ontspant en geeft ook zin aan de tocht. Gaandeweg ontstaat de behoefte om deze rijkdom die je ten deel valt te delen met anderen en zo mensen, die daar open voor willen staan, mogelijk iets aan te reiken...

Pelgrimeren

Een pelgrimage is een voetreis naar een bedevaartsoord dat een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. Meestal is de plaats verbonden met de stichter of een heilige van zo'n religie. De reden voor het ondernemen van zo'n voettocht kan zijn; om over het leven na te denken, om inspiratie te verkrijgen, om tot bezinning te komen, om een poosje afstand te nemen van een hectisch bestaan of gewoon om andere mensen (uit de hele wereld) te ontmoeten. Sommigen beleven het als een fysieke prestatie. Het 'pelgrimeren' is voor mijzelf een vorm van onthechten, afstand nemen, reflecteren, kwetsbaar durven zijn en zekerheden los willen laten. Geen eisen stellen, elke dag nemen zoals hij komt en genieten van alles wat er gebeurd... By: Solberg

All rights reserved

In het verleden was de Camino enerzijds een reis die beoogde de, aan het Christendom gerelateerde, waarden zoals saamhorigheid en naastenliefde te verspreiden, maar anderzijds ook een probaat middel om door ascese, berouw en boetedoening vergiffenis te krijgen voor alle begane zonden en aldoende die opgebouwde schuld met God te vereffenen. Op de Camino waren (en zijn) daartoe door de kerk alle hulpmiddelen gecreëerd en de pelgrim hoeft alle vingerwijzigingen en rituelen maar te volgen om dat doel (verlost te worden van zijn zonden) te bereiken. Zo beklimt hij onderweg de Sierra del Perdon, loopt hij een route over de Camino del Perdon en gaat hij door menige Puerta del Perdon, poorten die, door er doorheen te gaan, vergeving van zonden opleveren. Aangekomen in Santiago de Compostela kan de pelgrim terecht in de boetetempel van het klooster van Belvis met zijn Virxe do Portal en in de timpaan van de kerk van As Anima kan hij in het reliëf met de zielen in het vagevuur zien wat hem bespaard is gebleven door zijn lange boetvaardige tocht naar de H. Jacobus. In het Portaal van de gelukzaligheid (Porta Gloria) van de Kathedraal met de levendige beelden van Meester Mateo ziet hij, als laatste waarschuwing, het onafwendbare Laatste Oordeel en als hij in een Heilig jaar arriveert wordt hem tenslotte het geluk beschoren door de Porta Santa (Dé poort der vergiffenis) binnen te mogen gaan, waar een beeld van St. Jacob, gekleed als pelgrim, hem verwelkomt. Het voltooien van de Camino levert hem een volle aflaat op en volledige kwijtschelding van zijn schuld. Vervolgens kan hij met een schone lei zijn (onontkoombaar zondige) leven hervatten...

De hedendaagse pelgrim zal, áls hij er al over nadenkt, voornamelijk bij zichzelf te rade moeten gaan om duidelijk te krijgen in hoeverre hij worstelt met schuldgevoelens en berouw. Als hij niet kan- of wil geloven dat er een hogere macht is die hem de absolutie verleent als hij schuld bekent, dan is hij afhankelijk van de tolerantie en vergevingsgezindheid van zijn medemensen. Indien blijkt dat ook díe hoop ongegrond is, zal hij de moed moeten opbrengen om bij zichzelf op zoek te gaan naar zijn tekortkomingen en erkennen dat hij (wellicht) anderen hierdoor, bewust of onbewust, iets heeft aangedaan. Door van zijn fouten te leren, inzicht te verwerven in het eigen gedrag en verantwoordelijk te willen zijn voor zijn eigen beslissingen, kan ook de moderne pelgrim tenslotte vergeving en rust
(in zichzelf) vinden...

All rights reserved