Hans
St. Jean Pied de Port,
Donderdag 17 juni, Roncesvalles.
Gisteren St. Jean Pied le Port gebleven. De ochtend « verpest » door het bellen met Jaap Onwijs ABN. Doordat T (mijn ex) haar betaalkaart niet heeft opgehaald hebben ze een paar dagen geleden het contract beëindigd.
Hoe ging dit? In St. Jean gaf de automaat s’avonds geen sjoege toen ik mijn betaalkaart erin stopte. Automaat buiten werking? Dan naar een volgende. Op herhaling. Ook de derde automaat.
Geen cent op zak. Dus geld lenen bij Vent met de belofte dat hij dit terug zal krijgen.... Ja,ja en dat moet ik geloven? Maar vent zou Vent niet zijn of hij gaf me zijn Postbankkaart. Die deed het wel.
De andere ochtend gebeld met de accountmanager. Die had ik nog in die tijd. Tegenwoordig is er een 0900 nummer. Hij zou het nakijken! Belt U over een uurtje terug?
“Meneer Vermaat, U heeft helemaal geen bankpas” “Pardon? Ik loop al zes wegen over s’Heren wegen en trek overal geld uit de muur”. “Nou, dan kijk ik het nog eens na. Belt U over een uurtje nog eens?”.
“Meneer, vreselijk wat er gebeurd is. Een andere afdeling heeft het contract van U en Uw echtgenote beëindigd omdat Uw vrouw haar betaalpas niet heeft opgehaald. Ik ben er niet in gekend. Schandalig. Ik zorg dat U zo snel mogelijk een nieuwe pas krijgt. Waar stuur ik die heen? Reken maar op minstens twee weken voordat er een nieuwe pas kan zijn.” “Dan wordt het Leon, post restante”. “Komt in orde”.
Vervolgens vier banken afgelopen alvorens een bank te vinden met een VISA-aansluiting. Geld opgenomen voor de komende weken. Nu is St. Jean niet zo erg groot, maar doordat het een grensplaats is waar iedereen weer met pesetas op stap wil zijn er relatief veel banken.
Leon, 5 juli. Naar postkantoor. Geen post van ABN. Weer gebeld met Onwijs. “De pas is gisteren verstuurd”. Nou daar ga ik niet op wachten. Terug naar postkantoor. “Wilt U alle post die voor mij nog binnenkomt door sturen naar Santiago?”.
Weer Onwijs aan de lijn. “Ik zal toch geld moeten hebben voor de komende weken, mijnheer Onwijs.” “Hoeveel wilt U hebben en in welke grotere plaats komt U binnen enkele dagen?” “Astorga en doe maar 1200 gulden”. “Komt in orde, meneer. Belt U me in Astorgas nog even op dan kan ik U vertellen bij welke bank U moet zijn”.
Donderdag 8 juli 1999. Astorga. Onwijs gebeld, naam van een bank doorgekregen. “Paspoort meenemen, meneer Vermaat”.
Ik meld me bij de bankmedewerker. Leg mijn paspoort op de balie. Hij kijkt me enigszins glazig aan. “Bent U nou mijnheer Vermaat uit Olanda?” “Ja, hoezo?” “Nou” zegt hij “toen ik vanmorgen op kantoor kwam lag er een cheque voor mijnheer Vermaat. Maar ja, die ken ik helemaal niet. Dus, ik heb die hele transactie weer ongedaan gemaakt”.
Nooit geweten dat ze in Spanje zo snel iets kunnen regelen. Vervolgens is hij ruim een uur bezig geweest met telefoneren en computeren en kon ik tenslotte met 1200 gulden aan peseta’s het kantoor verlaten.
Denk nu niet dat hiermee de kous af was.
Santiago. 19 juli 1999. Postkantoor Jawel; post van de ABN. Mijn pasje en in een andere enveloppe de pincode.
Ik had inmiddels de treinreis voor Schatje en mezelf met de creditkaart betaald en nog ongeveer 20.000 pesetas op zak.
Dus tijd om de geldvoorraad nog één keer in Spanje aan te vullen. Stop welgemoed de pas in de automaat. Wat er ook gebeurt: geen geld. Een tweede keer hetzelfde verhaal. Voor de zekerheid nog eens de pincode nagekeken. Echt wel goed gedaan. Opbellen naar Onwijs, maar die is op vakantie. Een collega, Gaaf is zijn naam “Wat vervelend nou, maar de pas moet nog geactiveerd worden en dat doen we pas als de klant heeft gebeld dat hij de pas ontvangen heeft.” “Wanneer is dat geregeld, meneer Gaaf?” U komt overmorgen weer in Nederland? Nou, dan doet ie het echt hoor”.
Rotterdam, 22 juli 1999. Grenswisselkantoor centraal station . Zojuist aangekomen met de trein uit Parijs. Tijd om Nederlands geld te trekken zodat we een kaartje naar Groningen kunnen kopen. Buiten is een geldautomaat. Opgewekt stop ik mijn bankpas er in en hap, zegt het ding. Wij hebben Uw pas ingenomen. Excuses voor het ongemak!!!
Naar binnen, in de rij voor het loket. “Geen probleem” zegt het Rotterdamse meisje. “Ik vis hem er wel even uit”. Met de pas in de hand zegt ze vervolgens verschrikt “O, nee toch. Ik mag deze pas helemaal niet aan U meegeven. Hij is geblokkeerd”.
Gelukkig dat je dan Schatje bij hebt want die had nog wel Franse francs en die konden we de GWK inwisselen.
Thuisgekomen kon ik weer gebruik maken van de betrouwbare Postbankpas, die ik keurig in een laatje had opgeborgen.
Groningen. Begin augustus 1999. Kantoor ABN. Gesprek met de heer Onwijs. “Hoe zat dat nou in elkaar?”; “Nou” zegt Onwijs “toen U vanuit Santiago belde was ik er wel. Maar in bespreking. Gaaf vertelde mij dat hij U aan de lijn had gehad en beloofd dat de pas geactiveerd zou worden. Ik vroeg me af of U het wel was die vanuit Santiago gebeld had en niet iemand anders die op oneerlijke manier aan Uw pas was gekomen. Nou: wij maken liever geen fouten dus heb ik tegen Gaaf gezegd dat we maar rustig zouden wachten met dat activeren totdat U weer in Groningen zou zijn.”
Einde verhaal. Vind U het vreemd dat het met de ABN nooit meer is goed gekomen???