Pelgrimspreek

Een pelgrimage staat symbool voor de levensweg. Je verlaat je thuis, je vertrouwde omgeving en je familie en bekenden. Je hebt een heilig doel, een heilige plaats waarnaar je naartoe op eigen krachten pelgrimeert, maar het doel is niet het belangrijkste. Dat is de reis naar het doel. De ervaringen daar opgedaan blijven je een leven bij. Daarna keer je weer terug naar huis.
De reis en alles wat je leert onderweg is je bestemming. Santiago de Compostella, Rome of Jeruzalem zijn belangrijk, maar niet zo belangrijk als wat je leert op weg er naar toe.
Eindelijk, stoffig en vermoeid bereik je jouw thuis weer en word je weer opgenomen in de warme familiekring, waar je vader een bijzondere fles wijn voor je open maakt om te drinken bij de maaltijd van je moeder, die extra lekker voor je gekookt heeft en je broer die een stoel voor je aanschuift aan de eettafel. Na de beste maaltijd die je in tijden gehad hebt, vraagt je vader je: ‘Zoon, we zijn blij dat je heelhuids gearriveerd bent, maar vertel ons over hoe het was onderweg? Vertel ons over alles wat je meegemaakt hebt!’
Daarom symboliseert een pelgrimage de lange levensweg die je aflegt. Wanneer je op die levensweg niet verdwaalt, dan zul je het uiteindelijke thuis bereiken, waar ons aller vader, God, onze moeder Maria en onze vriend en broer Jezus je warm zullen verwelkomen en je zullen vragen naar wat we gezien en geleerd hebben op onze levensweg.
Daarom symboliseert een pelgrimage de levensweg.