Afstoffen van heiligenbeelden

In Mansilla de las Mulas was ik even de ingang van het stadje kwijt. Je kwam door een stadspoort binnen en het was allemaal zo’n beetje éénrichtingsverkeer. Ik vond het stadje wel erg groot, maar ik bleek rondjes te lopen.
Ik strekte de benen in een restaurantje, waar ze ook een bed voor me hadden. Na mijn dagelijkse schoonmaakbeurt ging ik de plaatselijke kerk bekijken. Het was daar een drukte van belang. Alweer in het kader van de Semana Sancta werden alle beelden gepoest en afgestoft. Deze schoonmaakbeurt was er altijd voor de Pasen !! De poetsvrouw liet me zien dat dit echt handwerk was dat zeker niet door iedereen gedaan kon worden. Het was een eretaak die ze al vele jaren kennelijk naar tevredenheid uitvoerde.
‘s Avonds ging ik op een bankje op het dorpsplein zitten, met mijn onafscheidelijk sigaartje. Als het kon praatte ik wat met de mensen om me heen. Die avond kwam er weer een bedelaar bij me zitten. Gek, ik ben dan altijd een beetje op mijn hoede, alhoewel ik ze alles gun. Hij vroeg geld om zijn moeder in het ziekenhuis te bezoeken, want dat had hij niet. Hij zag er inderdaad wat sjofel uit. Ik gaf hem een paar euro (ja, wat moet je geven?). Daarna vond ik dat hij wel erg dicht in mijn buurt bleef hangen en ik heb hem toen maar met een smoes om de tuin geleid (daar ben ik wel goed in).
Diezelfde avond werkte ik op een computer, die me nog lang zal heugen. Allereerst was hij zo vaak gebruikt, dat de letters op het toetsenbord nauwelijks meer te lezen waren, bovendien was er slecht licht en raakte ik de tekst van mijn bericht door mijn eigen onhandigheid kwijt op het moment van verzenden. Ja, je moet wat geduld hebben !!!!