Voor mij zijn de palacios, de capillas en de colegios nu niet het belangrijkste. De meeste bezocht ik al in 2004. Wel ben ik tegen de middag te vinden op het Plaza do Obradoiro om de vermoeide pelgrims te zien aankomen zoals dat Finse echtpaar, de mannen van La Mancha, de rationele Richard uit Quebeck, Gerhard uit Oostenrijk, het Poolse echtpaar,
de goedlachse Jacynthe uit Canada, die schuchtere jongen uit Korea, de serieuze Jozef uit Duitsland, de zachtaardige Marie uit Wallonië, de gevoelige Antonella uit Italië en vele anderen die ik onderweg op de Camino ergens ontmoette. Het is een weerzien met vreugde en soms in tranen van mensen die, hoe dan ook, iets voor elkaar betekent hebben op deze weg.
