Pelgrimeren in eigen stad

St. Jacobslaan
Niet in de verwachting dat ik het werkelijk zal volbrengen, begin ik in mijn eigen buurt. Willekeurig breidt het belopen gebied zich uit.
In de slotfase wil ik voorkomen dat het vierdaagse evenement mij voor de voeten gaat lopen. Een grijns verschijnt op mijn gezicht als ik ontdek dat ik als laatste de wijk Sint Anna zal aandoen; een verwijzing naar mijn doopnaam.
Ik kijk naar de kaart. Dat ik dat niet eerder heb opgemerkt! Dwars door de wijk loopt de Sint Jacobslaan. Toch nog op de weg naar Santiago! En zo besluit ik als uitdrukking van het gegeven dat het leven een voortdurend op weg gaan en thuis komen is, vanuit Sint Anna via de Sint Jacobslaan de stad uit te lopen, te vervolgen langs de Sint Jacobsweg en over de Sint Annastraat terug naar het centrum.

In de wijk Sint Anna eindig ik geheel onverwacht bij de Lourdeskerk! Ik zit daar op een bank voor de grot en ben gewaar dat aankomen hetzelfde voelt als onderweg zijn. Dat vervult mij met voldoening en vrede.
Voor het lopen van de Sint Jacobslaan zal ik nog een laatste keer op pad gaan.

Een groet van boven
Vrijdag 29 augustus 2008; gedurende de dag ben ik tot niet veel in staat. ’s Avonds half zeven krijg ik ineens een bevlieging. Ik laat mij bewegen. Binnen tien minuten zit ik op de bus

Bij de Lourdesgrot groet ik de maagd Maria; “Ave Maria,” en begin aan het sluitstuk van mijn pelgrimage. Plots wordt mijn blik getrokken door de rode heteluchtballon die laag boven de daken zweeft. ‘Virgin’ staat erop, in goudgele letters. Hij zweeft langzaam voor mij uit en houdt mijn blik vast. In de verte steekt hij de Sint Jacobslaan over en verdwijnt achter bomen uit het zicht.

Op het moment dat ik de Sint Jacobsweg insla, zie ik de ballon weer voor mij uit zweven alsof hij dezelfde weg vervolgt als ik. Even later hoor ik boven mijn hoofd ‘pfff, pfff’. Ik kijk omhoog. Recht boven mij zweeft nog een rode ballon. Een grote letter G prijkt erop. Als ik weer vooruit kijk, is ‘Virgin’ wederom achter bomen verdwenen. Nogmaals ‘pfff, pfff’. Nu achter mij. Een gele ballon komt langzaam boven het groen uit. Ik lees ‘esprit’. Het zweet breekt mij uit.

De Sint Jacobsweg buigt af naar links. Een pad gaat rechtuit. Ik ga linksaf en loop via de Sint Annastraat Nijmegen weer in, in een schemer vervuld van geluiden en lichten: wit, rood, groen, oranje. Een ambulance raast voorbij met zwaailichten en sirene; in rode letters ‘spoed’ op het front. Ik loop rustig door en pauzeer nog een paar keer. Het bloemrijke Keizer Karelplein lacht mij toe. Het is inmiddels donker.