Herhaalde ontmoetingen

HELENA

Groningen Stad. Oktober 1999. Ik krijg bezoek van een mij tot dan onbekende vrouw, net zoals ik op leeftijd. Ze blijkt een ideaal Rubensfiguur te hebben. Nu heb ik daar door een “bijna-verkrachting” (althans zo heb ik de vrijpartij destijds ervaren) door zo’n type in mijn jonge jaren een enigszins terughoudende verhouding mee; maar toen deze rondborstige vrouw van mij afscheid nam huilde ik voluit met mijn gezicht tussen haar troostende borsten. Liefdesverdriet om Schatje, over wie later meer.

Deze vrouw, laat ik haar Marie noemen, kwam bij mij om te praten over haar wandeltocht, haar pelgrimstocht naar Santiago. Haar vriendinnen en kennissen waren haar verhalen zo onderhand meer dan beu en hadden ontdekt dat ook ik een recente Santiagoganger was.

Toen ik haar vertelde dat ik met mijn Caminoliefde, mijn Parijse Farida - uniek en onvergelijkbaar – die ik verder voor het gemak Schatje zal noemen, juist voor Rabanal buiten onder een boom geslapen had, wist zij direct welke boom het was. Links, allemaal laag struikgewas en dan die éne boom; dat was een plek waar de spiritualiteit duidelijk aanwezig was. Zo’n vrouw dus. (Overigens, niets mis mee!)

Zij op haar beurt vertelde mij dat zij samen gelopen had met ene Helena uit Den Haag, die zij via een advertentie in de Jonas (antroposofisch maandblad) had leren kennen.

Over deze Helena gaat het nu verder; dus Marie kunt u weer vergeten.

Een zaterdag in maart 2000. Juist een nieuwe fiets gekocht en een eerste proeftochtje op het Groninger land. In de verte zie ik een Rubensfiguur lopen met een klein rugzakje; ik nader en passeer haar, kijk even naar haar: Marie. “Ik loop samen met Helena, die een weekendje op bezoek is” “Hoezo, samen?” “Nou ja, ze loopt een beetje voor”. Heel in de verte zie ik inderdaad een stipje. “Zal ik er even heen fietsen en vragen of ze op je wacht?” “Ja, doe dat”. Een kilometer verderop had ik haar ingehaald. Een tengere vrouw die een keer of vier in Marie kon verdwijnen. “Helena”, “Hans, Santiagokennis van Marie” “O ja, Marie heeft het gisteravond over je gehad.”.Nou al met elkaar pratend kwam Marie weer dichterbij. Helena vertelde dat zij dit jaar een gedeelte van het “Franse stuk” ging lopen. Vertrekpunt Le Puy-en-Velais. Ik vertelde kort over mijn fietsplannen. “Dag, nog een prettige wandeling en een “bon chemin”!”

Augustus 2000. Conques. Ik, hospitalier volontair, op de binnenplaats van het klooster. Wachtend op “onze pelgrims”. Wie wandelt er binnen? Juist, Helena. Niet zo moeilijk om te raden, toch? Helena is moe, van alle drukte, van het voortdurend slapen met snurkers om haar heen. Ook bij ons is er alleen nog plaats op de slaapzaal. Helaas voor Helena. Enkele uren later heb ik het bed op mijn hospitalierslaapkamer, met pracht uitzicht op de Abbatiale (de Abdijkerk) verschoond en als onderkomen aan Helena aangeboden en ben ik een nachtje solidair op het “dortoir”.

Wilt U een exacte datum? De nacht van 20 op 21 augustus.

Zomer 2001 La Romieu. Pleintje, café-restaurant. Terrasje, Miep en ik op vakantie. Over Miep later meer. “Miep, wil je nog een biertje, dan rijd ik straks wel.”” Ja, laten we dat maar doen.” De ober komt aan met één koffie en één bier. En Helena komt de hoek om, met de rugzak weer op de pelgrimsweg.

December 2005. Mijn lieve bijzondere vriendin, weer een antroposoofje, - laat ik haar Tina noemen - is een weekje op vakantie op Gran Canaria. Met twee medestudentes van de Voortgezette Opleiding (natuurlijk de antroposofische in Zeist). Eén van de studiegenoten heeft een vriendin die op dat eiland werkt in een tehuis voor gehandicapte kinderen. Een bezoekje past prima in de sfeer van de opleiding. Een sms-je vanTina: je hebt de groeten van Helena. Datum? 8 December.