Toevallig?

Op mijn weg door Friesland kwam ik veel klokkenstoelen tegen. Hoewel je ze wel her en der in allerlei vormen in Nederland kunt zien (maar vooral toch Friesland), waren ze me nog nooit zo opgevallen. Persoonlijk vond ik ze vergeleken met een kerktoren wat triest afstaken tegen het landschap. Wellicht dat het wat donkere jaargetijde en het feit dat ik ze zag bij begraafplaatsen daartoe heeft bijgedragen. Ze zijn vooral gebouwd uit armoede als het geld voor een toren er niet was, maar ook de drassigheid van de grond heeft er toe bijgedragen. Veel over de historie is te lezen op de website: www.klokkenstoelen .nl
Bij de kapel van Dodo nabij Heerenveen kwam ik een vader met zijn zoontje tegen. De kapel zou in de 13 de eeuw bewoond zijn door een kluizenaar, daarna is er een klooster gebouwd ”Maria Rozendal”. Vader en zoon genoten van de relatieve rust op dit punt, dat merkwaardig ingeklemd ligt tussen spoor en snelwegen.De vader zei dat hij hier vaker rust zocht even uit zijn werk dat hier niet ver vandaan plaats vond. Hij vond dit een spirituele plaats waar hij energie opdeed. Wij legden samen met zijn zoontje een steentje in een spiraalvormig kunstobject in de vorm van een slakkenhuis, met de wens dat er deze dag nog iets plezierigs, onverwachts zou gebeuren. We namen afscheid…………
Een half uur later ontmoette ik een oud collega van mij, hij werkte in het ziekenhuis in Heerenveen. Ik had hem jaren niet gezien en we praatten bij hoe het ons de laatste jaren was vergaan. Hij was nog duidelijk in worsteling met het pensioengebeuren. Hoe vul ik mijn leven dan in? Hoe gaat het dagelijks leven er uit zien? We hadden een aardig en zinvol gesprek en hadden nog veel te bepraten toen we afscheid namen. Maar een uur later kwam ik hem weer tegen, op weg naar zijn bejaarde moeder. Je kunt toch niet meer toeval voorstellen! Tot beider genoegen hebben we ons eerdere gesprek voortgezet. Nu had ik het idee dat we alles wat we elkaar te zeggen hadden de revue was gepasseerd.
Ik vond het heel bijzonder, dat je iemand die je jaren niet hebt gezien, zomaar twee maal op een dag tegenkomt en leuke, zinnige dingen bepraat. Wanneer ik dit schrijf zijn we 6 jaar verder en ik ben hem nog niet opnieuw tegengekomen. Maar het leven is hopelijk nog niet voorbij en wie weet of dit toeval zich nog herhaalt!