Handjehelpen
De nieuwe functie van haar man en de daarmee samenhangende verhuizing van het hele gezin naar Amerika noemt Judith Dunham 'een geweldige kans op een nieuw avontuur'. En kansen moet je grijpen, vindt ze. "De keerzijde is dat we een aantal dierbare dingen in Nederland moeten achterlaten: opa en oma, een heel gezellige straat, mijn baan en twee fantastische logeerouders: Ed en Mia Brandt."
Geboden: tijd, gelegenheid en liefdevolle aandacht
Ed en Mia Brandt hadden het al eerder met elkaar besproken. Sinds hun kinderen groot zijn, wilden ze graag iets zinvols met hun vrije tijd en hun grote huis doen. Mia werkt op een mytylschool en weet precies hoe intensief de zorg voor een kind met een beperking kan zijn. Het idee ontstond om af en toe de zorg voor zo'n kind over te nemen van de ouders.
"We wilden ons opgeven als pleeggezin of voor crisisopvang" vertelt Mia. "Toen zag ik een advertentie van Handjehelpen voor logeeropvang met de kop 'Het is pas leuk als het klikt'. Dat sprak ons meteen aan."
Al pratend tijdens het intakegesprek met Danielle van Helden van Handjehelpen, kristalliseerde het idee zich bij Ed en Mia verder uit. Vervolgens kwam er een telefoontje: "We hebben een schat van een mannetje voor jullie!"
Uurtje eerder naar bed
"Nou Danielle had niets te veel gezegd", glimlacht Mia. "Roan is een innemend ventje, heel vrolijk en altijd enthousiast. Maar - zeker in het begin - ook heel druk. We waren na een weekendje Roan behoorlijk uitgeput. Nog steeds gaan we in het logeerweekend een uurtje eerder naar bed. Want de volgende morgen staat Roan stipt om zes uur naast ons bed om aan de dag te beginnen."
"Ook moesten we leren communiceren met Roan", vult Ed aan. "Dat betekent je vaste denkpatronen loslaten en creatief meedenken. Een voorbeeld: 'nee nu' betekent: straks. Snel kunnen reageren is ook van belang. Een keer de vinger omhoog betekent dat hij naar de wc moet. Heb je dat gemist, dan ben je te laat."
Ouders kunnen meteen foto's zien
Elk logeerweekend wordt er een uitstapje gepland: naar de speeltuin, een attractiepark, een museum, fietsen met de van de buren geleende bakfiets, of gewoon samen boodschappen doen. Roan geniet overal van. Hij kan eindeloos schommelen in de tuin, helpt graag de bladeren opvegen, bouwt in de kamer een hut met alle kussens van de bank, mag altijd even trommelen op het drumstel en - vaste prik - altijd wordt er een cadeautje geknutseld voor papa, mama en zijn broertjes. Ed maakt regelmatig foto's en zet ze meteen op Skydrive. Zo kunnen de ouders thuis zien hoe goed hun kind zich vermaakt.
"Het geeft ons veel voldoening dat wij samen ‘dit project’ hebben opgepakt en merken dat we echt iets kunnen betekenen voor een ander”, vertellen Ed en Mia. “Fijn dat we het vertrouwen hebben gekregen van Jud en Judith en hen een beetje kunnen helpen. Maar we genieten zelf ook echt van die weekendjes. Het is gewoon leuk om met dit mannetje op te trekken. Roan is ons het afgelopen jaar erg dierbaar geworden, we zullen hem zeker gaan missen."