De bergen in

Na Astorga gingen we echt de hoogte in. Het was miezerig weer en we waren blij even in een kerkje te kunnen zitten(Ermita del Ecce -Homo). Lekker droog even de rugzak open. We zouden wat later aan de koffie, maar dachten daarbij een stuk te kunnen afsnijden….Dat liep mis en er was helemaal geen koffie. Och, met dit soort zaken moet je leren leven en echt mismoedig werden we er niet van. Wel knort je maag een beetje als je op je vaste 11 uurtje rekent.
We waren zo wel om 15.00u. in Rabanal del Camino. Even vóór het dorpje stond een grote eik, waaraan in het verleden krachten werden toegekend, en we konden het niet laten er even onder te gaan zitten. Midden in het dorp een fraai plekje voor ons om te slapen, het was erg rustig en door het weer vrij snel donker.
’s Avonds wandelden we nog een stukje door het dorp, kleine straatjes en veel muurtjes van opgelegde keien. We sliepen met uitzicht op een binnenplaatsje, doodstil, maar wel het continue kletteren van de regen. Het zou wel voorlopig niet droog worden dachten we en gingen vroeg naar bed omdat de dag later ons de etappe over het hoogste punt van de camino wachtte langs de Cruz de Ferro.