Dien de Haan

Het onderstaande verhaal is een bewerking van het interview van fotografe Lucia Ganieva met Dien de Haan.

Ik woon in Zwolle, ben daar lid van de Christelijke Gereformeerde kerk. En in de Christelijke Gereformeerde kerken in ons land heeft de vrouw nog niet direct een in het oog springende functie als regel. Hoewel op de achtergrond werken heel veel vrouwen dus best wel mee in het hele kerkelijke gebeuren. Ik heb zelf in een landelijk deputaatschap gezeten, die zich beraadde over de vrouw in de kerk. Toen hebben we een enquête gehouden. Toen bleek hoeveel vrouwen ook binnen de Christelijke Gereformeerde kerken zich inzetten voor de kerk, nou laat ik liever zeggen, voor het koninkrijk van God via de kerk.

Waarom heb ik me daarvoor ingezet? Ach, ik denk dat je kunt zeggen: dat is een kwestie van Gods leiding in je leven. Ik ben niet getrouwd, ik zeg expres niet getrouwd en niet ongetrouwd. Alles wat on is, is negatief. Ontevreden, ontoereikend, ongetrouwd. Ik zeg niet getrouwd. Het is gewoon een constatering. Want Gods weg met mijn leven was kennelijk een ander. Hij had me op een andere plek nodig.

Ik ben wel, denk ik, ongeveer met de pen in mijn vingers geboren. Vroeger was het al zo als er ergens een opstellenwedstrijd was in een krant ofzo, nou, dan was ik niet tevreden als ik niet de eerste prijs had. Ik schreef graag en dat ben ik altijd graag blijven doen. En zo ben ik ook in de journalistiek gerold. Dan met name in die journalistiek waarin het ging om het doorgeven van het evangelie van Jezus Christus naar anderen toe. In een blad als de Elisabeth bode, tegenwoordig heet het gewoon Elisabeth, waar ik de eindredactie voor had. Waar ik jaren lang ook om de veertien dagen een column in verzorgde onder pseudoniem Annie Vertelman.

Daarnaast heb ik in de kerk van Zwolle, waarvan ik dus lid mag zijn, verschillende keren ben ik daar voorgegaan in wat wij noemde ontmoetingsdiensten. Dat zijn laagdrempelige diensten voor mensen die niet direct gewent zijn hier zondag naar de kerk te gaan. In die ontmoetingsdiensten begon ik met ‘dag allemaal’. In een mum van tijd zij de hele zaal ‘dag Dien’. Dan voel je je thuis. Dan ontdek je dat er ergens een band is en dat je elkaar accepteert. Ik heb het heerlijk gevonden om daar dan het evangelie van Jezus door te mogen geven. Als vrouw? Ja als vrouw!

Het evangelie is voor iedereen en wat ik eruit geleerd heb is ook, God heeft mens mannelijk en vrouwelijk naar zijn beeld geschapen. De een is niet meer dan de ander. Ze zijn niet gelijk, maar ze zijn wel gelijkwaardig. Nou God heeft mij op deze plaats gesteld in de kerken in de maatschappij gelijkwaardig naast een heleboel mannen. En je mag elkaar aanvullen. De talenten die hij mij gegeven heeft, heb ik daar mogen gebruiken.
.