Burgos, de stad, de kathedraal

En hoe erg Spanje soms kan zijn…

Burgos

De kathedraal van Burgos.

Alle rechten voorbehouden

Ik ben nu voor de tweede dag in Burgos. Dat is de eerste grote stad waar ik door kom: Pamplona en Logroño zijn toch echt een stukje kleiner. Als je eenmaal in het stadscentrum bent, vind ik dat als stadsmens wel fijn, in verband met alle stadse genoegens als restaurants, cafés's, winkels, pleinen en promenades. Maar om er te komen is minder fijn.

Beton- en asfaltwoestijn
Zo moest ik gisteren een beton- en asfaltwoestijn van tien kilometer lengte doorworstelen alvorens in het oude stadscentrum te komen. Langs de hekken van het vliegveld, eindeloze industrieterreinen, rommelige voorsteden. Dat alles rijkelijk gestoffeerd met grote rondwegen en vooral stoplichten. Die laatste zijn echt heel vervelend. Je staat maar te staan met je tien kilo wegende rugzak en dat terwijl je door wil! Ik vond dat op onze trip naar Amsterdam ook al zo’n straf. Dan kom je in de stad, een beetje onwennig. De trottoirs zijn breed, maar zo vol met mensen die allemaal heel langzaam lopen, terwijl je net gewend bent om heerlijk door te kunnen stappen. Maar goed dat hoort er ook bij en Burgos is wel een fijne stad om te verblijven. De refugio’s liggen in het hartje van de stad, wat wil je nog meer!

Echt haar gaat te ver
Ja, en dan de kathedraal van Burgos. Dat is een hoofdstuk apart. De stijl is een beetje week laatgotisch. In het interieur zijn bijvoorbeeld het schip en het koor ronduit vlak. De vieringkoepel is dan weer van een buitensporige overdaad: overdekt met kantwerk van steen. Licht komt via stervormige openingen door de koepel naar binnen, een truc die op meerdere plekken in de kathedraal herhaald wordt. Hierdoor is het een hele lichte kerk met soms fraaie lichtinval. De aankleding is buitengewoon rijk. Wat het vooral indrukwekkend maakt, is de complexiteit en de grootte van het gebouw. Overal zijn kapellen en ruimtes aangebouwd, die stuk voor stuk het formaat van een normale kerk hebben. Bijzonder, maar toch een beetje dubbel. Als ik ‘s avonds nog even binnenloop sta ik oog in oog met de Christus van Burgos, een enorm kruisbeeld dat in Spanje en Latijns Amerika bijzonder vereerd wordt. Het beeld heeft echt haar! Ik was er op voorbereid want ik stond eerder deze week in Najera voor zo’n enorm beeld, ook met echt haar. Toen was ik er niet op voorbereid en wilde bijna gillend de kerk uitlopen maar kon me nog net inhouden. Dit is te veel voor een nuchtere Noord-Europeaan. En hoewel in katholieke traditie opgevoed heb je als Nederlander absoluut Calvinistische trekjes. Nee, beelden met echt haar gaat echt te ver. Soms kan Spanje erg, heel erg zijn...

Alle rechten voorbehouden

Meedia