Weer thuis

Sinds maart 2013 werkt Mylene van der Vecht als vrijwilligster in Ronald McDonald Huis VUmc, haar man Arjan werkt als vrijwilliger in Huis Leiden.

Dat is niet zomaar: vanwege hun jongste zoon Thijmen zijn ze te gast geweest in beide Huizen. Nu is ze als vrijwilligster weer thuis in Huis VUmc. “Toen ik 20 weken zwanger was, konden ze op de echo het hartje van de baby niet goed in kaart brengen. Ik werd doorverwezen naar het AMC, maar daar concludeerden ze dat hij gezond was. Achteraf gezien een gemiste diagnose.” Mylene vervolgt ontspannen haar zwangerschap en bevalt in oktober 2008: “Alles verliep heel normaal.”

Moederinstinct
De weken gaan voorbij en Thijmen blijkt niet goed te drinken, slaapt veel en zit nog onder zijn geboortegewicht. “Het was een geluk dat het ons tweede kindje was. Zo merkte ik dat het anders was dan met Jesper. Ik trok aan de bel bij de huisarts. Hij zei dat er niets aan de hand was.” Ook het consultatiebureau ging voorbij aan haar bezorgdheid. Maar Mylenes moederinstinct heeft het bij het rechte eind: “Hij was vier weken toen ik hem in bad deed en zag dat hij een blauwe waas rond z’n lippen kreeg. Het was direct weer weg, maar ik wist dat het niet klopte.” Ze gaat opnieuw naar de huisarts, een ander.

“We werden doorverwezen naar het VUmc. Daar konden we dezelfde dag nog terecht. Het was helemaal mis. Thijmen blijkt een levensbedreigende hartafwijking te hebben en moet geopereerd worden. Hij wordt opgenomen op de neonatologie-afdeling. Hij was niet te vroeg geboren, maar daar was de beste zorg voor hem op dat moment.” Thijmen moet wachten tot er plaats is voor de operatie in Leiden en krijgt sondevoeding en medicatie. “Je zag hem opknappen. Hij voelde zich beter en ging veel meer spelen.”

Mylene en Arjan nemen hun intrek in Huis VUmc. Ze worden hartelijk ontvangen door Jennifer, nu assistent-manager in Huis Leiden. “Het was prettig dat we zo dichtbij konden zijn. Het is ook echt een fijn Huis, licht en ruim. Grappig, dat verschil met het, ook prachtige, Huis Leiden waar we na drie dagen naartoe gingen. Daar was Riviera Maison net geweest. Overal was iedereen even aardig. Heel fijn.”

Operatie
Dan is het tijd voor de risicovolle operatie: “Ik wilde hem niet wegbrengen, dus ging Arjan. Toen hij werd weggereden, brak ik. Gelukkig werd ik opgevangen door een verpleegkundige. Arjan vertelde dat Thijmen nieuwsgierig de operatiekamer had liggen bekijken.” Na negen uur krijgen horen ze dat de operatie goed gegaan is. Opluchting! “Toen we bij hem mochten, schrok ik erg. Overal draden en machines. Het was zo’n prulletje!”

Thijmen knapt gelukkig op en na een paar weken mag hij mee naar huis. “Thuis kreeg ik de klap. Ik heb me twee maanden echt ongelukkig gevoeld. Pas als het met je kind goed gaat, kun je alles verwerken. Dat heb ik ook ervaren.” Thijmen is nog niet uit de gevarenzone. Hij moet over een tijdje weer een operatie. Dan krijgt hij een hartklep. “Je merkt wel wat aan hem. Hij is sneller moe en hij kan alleen maar zwemmen in een verwarmd bad. Hij kan z’n temperatuur niet goed regelen.” Maar het gaat heel goed met hem.

Om wat terug te doen, besloot Arjan een paar jaar geleden als vrijwilliger te starten in Leiden. “Ik vond het zo’n mooie actie van Arjan, ik wilde dat ook. Ik vind het fijn om mensen te helpen. Je weet toch een beetje wat ze doormaken, ook al is elke situatie anders. Ik vind het fijn om te werken in Huis VUmc, er heerst een prettige sfeer.”