Dubbel gevoel.

Na 35 dagen zijn wij in Santiago de Compostela aangekomen. Vertrokken op 8 Mei 2011 vanuit Saint-Jean-Pied-de-Port. Zoiets doe je niet zomaar, het zat al jaren in onze koppen maar het kwam er maar niet van. Geen specifieke redenen zoals religie, spiritualiteit. Wel het van binnenuit willen ervaren hoe het is als je allerlei materiële zaken en beslommeringen die in het dagelijks leven er nu eenmaal bijhoren, gaat missen of niet. Je kunt eigenlijk zeggen, we wilden “Back to Basic”.
Natuurlijk veel verhalen op voorhand gelezen over ervaringen van pelgrims, dit kan echter niet de echte wereld op de Camino weerspiegelen, net zoals ik dit nu niet op schrift kan zetten. Schitterend, prachtig, overweldigend, noem maar een paar kreten die hiermee in verband gebracht kunnen worden. Zelf ervaren is eigenlijk het enige wat geldt.
Op sommige dagen was het ook zeker zwaar. Hoogte verschillen, afstanden en de zeer hoge temperaturen waren aan de orde van de dag. Toch is er geen moment geweest dat we dachten om ermee te stoppen. De dorpen, steden, stille paden, bossen en de mede- loopgenoten maakten het tot iets onvergetelijks. Wat best wel als een raar gevoel omschreven kan worden is de dag van aankomst. Euforie en spijt waren de twee emoties die overheersten. Euforie uiteraard omdat we het gehaald hadden en spijt omdat het voorbij was. En dat is nog steeds zo, ook na maanden later. Bij het denken aan de reis komt `n gevoel van heimwee naar boven. Heimwee kan eigenlijk niet, dat heb je als terug naar huis wilt, toch? Of was de “Camino” een stukje thuis?
Dit is zeker de reden waarom we nu plannen aan het maken zijn om het nog eens te herhalen. Niet dezelfde route maar vanuit Sevilla of Murcia.
Wellicht tot een volgend schrijven over de toekomstige plannen.
Ed & Frieda de Hoogd-Goedhart.
http://www.oppadnaarsantiago.blogspot.com/