Buzuki donativo

Vrolijke Floppers
Laten we dan maar met de Vrolijke Floppers beginnen, dat praat wel zo lekker als je in regenachtig Nederland dit toch al, al zeg ik het zelf, best geslaagde Donativosprookje zit door te akkeren. Laten we het dus even bij onszelf houden op de camino. Flopcategorie: landgenoten, lotgenoten.

Nederlanders op de Camino
Nederlanders op de Camino doen vooral effe een bakkie, die komen letterlijk ‘op de koffie’. ‘Ik dacht al, dat mòeten wel Nederlanders zijn’, die opmerking hebben Mars en ik ondertussen al heel wat keren gehoord. ‘Hoezo?’,vraag ik dan. ‘Nou gewoon, zoiets kunnen alleen Nederlanders verzinnen’ of ‘alle albergues hier in Spanje lijken wel door Nederlanders te worden gerund, dus zo’n tentje als die van jullie, tja, natuurlijk ook.’ Tja, op-en-top logisch, denk ik dan, …N-O-T!.
Maar goed, als onze Nederlandse vrinden bij Buzuki langskomen, dan is er van donativo even geen sprake. Dit is een kwestie van ‘Ons Soort Mensen’,’ónze Hollandse familie’, gewoon even ouderwets onder elkaar op de Camino. Oftewel, ‘bij ons in Brabant’ zeggen ze ‘we komen even aan’, nou zó voelt het dus ècht. Terwijl de koffiepot leegraakt, wordt er zonder gene gerust nog een bakkie gepakt -laat die buitenlandse peregrino’s maar ff wachten- want wìj zijn hier nu even bij onze Hollandse amigo’s en la casa. Het is echt errugh grappig, het is absoluut een cultuurverschil als je dit vergelijkt met andere nationaliteiten. De Japanners en Koreanen die bijna voor ons buigen of de Fransen die eerst een minuut lang alleen maar heel beleefd ‘très gentile’ preuvelen. Ik moet er toch altijd weer om lachen, want de Hollanders pakken als eerste een stoel en vervolgens wordt direct het naadje van de kous uitgehoord.

Hans uut Twente
In dit geval is het niet ‘Goh, hoe zijn jullie eigenlijk op dit idee gekomen?’, nee hoor: ‘en hoeveel moet dat busje van jullie dan wel niet hebben gekost?’ vraagt Hans uut Twente. Hans uut Twente heeft zelf ook een website, trots geeft hij zijn visitekaartje met URL. Als we later toch nieuwsgierig even inloggen, zien we de indrukwekkende volzin ‘En met een Hollands echtpaar dat in een kampeerwagen verbleef op de berg nog even koffie gedronken.’ Ik heb me nog nooit zo oud en inspiratieloos gevoeld -toen ik dat las. En om deze koffiedrinkende Hollandse enclave categorie nog even af te sluiten: ze vertellen graag hun verhaal, want ook zij hebben al zoveel meegemaakt onderweg. Wij zijn luisterend oor. En ja, nog zo’n cliché; het gaat inderdaad nog altijd vaak over geld en uiteraard in vòlle overtuiging, in dit geval was het verontwaardiging.’Slaap ik voor 6 euro in een albergue, zitten de bedden vol met bedbugs. Ik mag voor 6 euro toch zeker wel een fatsoenlijk verschoonde slaapplaats zonder bedbugs verwachten? Kun je je voorstellen hoeveel geld ze wel niet vangen van al die pelgrims hier op de Camino?’