Verdwaald in het graanveld in Noord Frankrijk.Magriet
Mijn Camino wandeling in 2009 verloopt in 3 delen.
1ste deel Maastricht - Vezelay
2de deel Vezelay - St. Jean-Pied-de-Port
3de deel St. Jean - Cape Finisterre
Het verhaal 'Vertrouwen' gaat over een zeer korte ontmoeting op de eerste dag wanneer ik Vezelay uit ben gelopen. Verbaasd over de snelheid waarmee vertrouwen kan groeien geeft mij stof om dit verhaal te schrijven.
Vertrouwen
Om 4 uur s'middags kijk ik nog één keer om en zie Vézelay voor de laatste keer, hoog op de berg liggen.
Al snel kom ik bij de chambre dôte waar ik vannacht wil slapen, helaas vol. Dan maar verderop een plek voor m’n tentje zoeken.
Uurtje later ontmoet ik Beatrice uit Dome bij de Alpen. Beatrice is vanaf Vézelay 3 dagen aan het lopen om haar sappenkuur af te ronden.
Ze zit onder een boom pruimen te eten.
Samen lopen we verder, ook zij is op zoek naar een slaapplaats maar heeft geen tent, wel een slaapzak. Liefst slaapt ze in het hooi, maar die rollen van tegenwoordig zijn zo hard. In Le Chemin komen we bij een Gête, van Nederlanders. Karel en Willemijn hebben een deel van de stal voor pelgrims.
Er wordt heerlijk voor ons gekookt, voor Beatrice alleen groente, fruit en sappen en ik krijg heerlijke rijst met vis.
Deze avond zie ik heel veel sterren met op de achtergrond de muziek van de opera Turandote. Een andere Nederlander in Le Chemin heeft een beamer gekocht en draait voor alle dorgsgenoten deze opera, in z’n tuin.
De volgende morgen na een heerlijk ontbijt vertrekken Beatrice en ik samen en hebben afgesproken deze dag met elkaar op te lopen.
Voor mij is het een slenterpartijtje en voor Beatrice een grote inspanning.
Om half 5 zijn we in Guipy waar een overnachtingsmogelijkheid is.
Weer bij Nederlanders, Menno heeft een klein kasteel met een camping, Gête en chambre dôte.
Alles is vol, maar een klein tentje kan er altijd nog wel bij.
Allen het zwembad lijkt me heerlijk om een duik te nemen, verder zie ik me niet de hele avond op deze camping rond brengen en loop liever nog even door.
Beatrice mag van Menno in de kantine op een matras slapen.
We nemen eerst een drankje voordat we beslissen.
Beatrice voelt zich hier goed en besluit te blijven, ik wil graag door lopen naar naar St. Sévérien waar een Refugio voor pelgrims is.
Menno is een hele droge gemoedereerde Nederlander, het maakt hem allemaal niet zoveel uit.
Bij het afscheid met Beatrice zegt zij: ‘He is a strange gay?’
Ik moet er om lachen en begrijp wel dat ze hem niet helemaal snapt.
‘He’s oké’, zeg ik en het is goed.
Gaat vertrouwen zo snel? Beatrice en ik hebben elkaar nog geen 24 uur geleden ontmoet.
Hanneke