Laetitia Schweitzer
Zo begon het …
Ruim 10 jaar geleden hoorde ik voor het eerst over de aloude pelgrimstocht naar Santiago de Compostela in Spanje. Het verlangen was geboren om dit ooit zelf te gaan doen. Dat sluimerende verlangen werd op het goede moment een helder besluit. En na een paar maanden van voorbereiding ben ik voorjaar 2011 van Le Puy en Velay in Frankrijk naar Santiago gelopen, over de Via Podiensis en de Camino Frances. Het was een schitterende tocht,
een pelgrimstocht anno 2011 met geheel eigen uitdagingen!
Een van de wijsheden onderweg was dat de Camino (zoals deze pelgrimstocht door pelgrims wordt genoemd) uit 3 delen bestaat: de voorbereiding, de tocht zelf en de verwerking ….. Dit verhaal helpt me bij de verwerking van alle indrukken, van 68 dagen dag-in-dag-uit onderweg zijn, andere mensen ontmoeten, nieuwe omgevingen ontdekken, zoveel mooie kerkjes en dorpjes zien, alle emoties en overpeinzingen, elke nacht ergens anders slapen ….
Toutes les matins nous prenons le chemin
Toutes les matins nous allons plus loin
Jour après jour ….
Het verhaal gaat over de tocht zelf, de weg, het feitelijke, fysieke en lichamelijke (deel 1 en 2, en de etappes in deel 8). Maar ook over het onderweg zijn, wat het met mij deed, mijn beleving (deel 3 en 4) en over wat voor mij heel wezenlijk was: het samen op weg zijn – de andere mensen (deel 5).
Het spirituele loopt als een rode draad door de hele Camino heen en dus ook door mijn weg als pelgrim, al blijft het moeilijk daar de woorden voor te vinden. Misschien is het wel een proces van kleine veranderingen van hoe ik in het leven sta. Dus geen diepzinnige inzichten, wel een poging mijn indrukken te ordenen en te delen wat deze pelgrimage voor mij betekent (deel 6 en deel 7).
Ik denk dat de twee belangrijkste ervaringen van de Camino voor mij waren:
De vreugde van het onderweg zijn, van het leven zelf ….
Het samen op weg zijn, me gesteund, gedragen en geborgen weten ….
1. De weg
De route.
Santiago, Sint Jacobus, Saint Jacques, St James …. op internet is een boeiende geschiedenis te vinden: de religieuze mythen en legenden, maar ook de strategische redenen van de rooms- katholieke kerk om in de vroege middeleeuwen Santiago als bedevaartsplaats uit te roepen. Sindsdien zijn miljoenen (niet overdreven) pelgrims vanuit heel Europa op weg gegaan naar Santiago de Compostela in het uiterste noordwesten van Spanje. De routes uit noord en west Europa komen in Frankrijk bij elkaar in vier hoofdwegen. Een ervan is die van Le Puy-en-Velay naar St. Jean Pied de Port: de Via Podiensis. Dan gaat de weg de Pyreneeën over. Ook in Spanje zijn meerdere routes, o.a. de Camino Frances.
Bij de voorbereiding was dat het eerste wat me te doen stond: de route kiezen. Het werd de Via Podiensis omdat ik had gehoord dat dat qua natuur misschien wel de mooiste route is en de Camino Frances … omdat dat weliswaar de drukste route is, maar van oudsher ook dè weg om in Santiago te komen.
Al met al een tocht van ongeveer 1600 km. Moeilijk om dat precies aan te geven: informatie op borden onderweg verschilde nogal van elkaar, er bleken korte en lange kilometers te zijn, omwegen en “varianten”. Het Franse en Spaanse gedeelte zijn ongeveer even lang en ik heb heel wat kilometers extra gelopen omdat het me regelmatig lukte de toch uitstekende wegmarkering en gele pijlen te missen.
Na vier maanden voorbereiding, pelgrimspaspoort ophalen, goede schoenen en rugzak vinden, “grammetjes wegen”, oefenwandelingen maken, emotioneel voorbereiden en veel voorpret ben ik - na eerst nog een bezoek aan Les Gaillards - op 31 maart in Le Puy begonnen met de grote tocht … om op 6 juni - 68 dagen later - in Santiago aan te komen. Achteraan staat een overzicht van de etappes en de overnachtingsplaatsen, van dag-tot-dag (deel 8).
De weg ging over het centraal massief van Auvergne, de hoogvlakte van Aubrac, het rivierenland van de Lot en Garonne, het laagland van Gers en Les Landes, de heuvels in Pays Basque; over de Pyreneeën en verder in Spanje door wijnland Navarra, de meseta in Castilië, de bergen van Leon en O Cebreiro naar het immer groene heuvelland van Galicië. De weg ging over bergpaadjes en asfaltwegen, door “leeg” land, kleine dorpjes, pittoresque vestingstadjes en grote steden; door afwisselende en vaak wonderschone natuur soms met overweldigende vergezichten. Het was voorjaar en meestal goed weer …