ontmoeting met de aarde op de Camino

1995: Ik bezoek diverse malen Marie, mijn droomtherapeute. We bespreken mijn dromen. Aan het eind van de 4e sessie zegt ze: 'Je bent niet geïncarneerd'.Ik begrijp niet wat ze bedoelt. Aan het begin van de volgende sessie vraag ik: je zei de vorige keer keer dat ik niet gereïncarneerd ben, wat bedoel je daarmee? 'Reïncarnatie is wat anders, je bent niet goed geland, je bent niet zo goed geaard. Daar gaan we ons op concentreren, dat je je thuis gaat voelen op aarde'. Ze ziet kans om de droom die ik heb meegenomen toe te spitsen op incarnatie. Het is een fijn samenzijn die veel vragen oproept voor sessie 6. Helaas heb ik geen gelegenheid verder met haar in gesprek te gaan. Vrijdag 21 april 1995 wordt ze aangereden door een vrachtauto. Ze is op slag dood. Dinsdag 25 april begraven we haar op Zorgvliet bij Amsterdam. Ze ligt niet in een kist maar is ingewikkeld in prachtig gele doeken. Ze ligt naast haar graf. De zon beschijnt haar terwijl diverse mensen goede woorden spreken. Ik geef haar een mandala mee. Onder het zingen van een mantra wordt ze in haar graf gelegd. Haar man daalt letterlijk, via een trap, af om haar met aarde toe te dekken. Juli 2003: Noorden van Frankrijk. Ik maak mijn bedevaartstocht naar Santiago de Compostella. De geoogste graanvelden doen me denken aan Marie de droomtherapeute, aan haar woorden dat ik niet zo geaard ben. Al lopend voel ik mij zo verbonden met de aarde, ik wil haar kussen en omhelzen maar ik doe het niet. Gêne houdt me tegen. September 2003: Spanje. Mijn vriendin Jetty loopt een week met me me. We doorkruisen de Meseta, schrale grond waar niet veel groeit en toch.......ik voel me weer zo verbonden met de aarde. Ditmaal kan ik mij niet inhouden! Ik kus en omhels haar en vraag Jetty een foto te maken. Een dierbare herinnnering aan Marie, de droomtherapeute die in haar korte leven mij de liefde voor het leven op aarde heeft bijgebracht.