Onverwachte ontmoeting

Op de dag dat we Santiago zouden bereiken streken we 's ochtends neer voor een kop koffie in het plaatsje Arzua. Daar is een mooi pleintje vol platanen, en rondom zijn wat aardige cafeetjes waar je een goeie bak cafe con leche kunt drinken.
En net als we onze fietsen weer van het slot halen, wordt het plein overspoeld door tientallen racefietsers in dezelfde kekke pakjes. En als San hoort dat Miguel Indurain een van hen is, zijn hij en Hessel uitzinnig van enthousiasme! Miguel is niet te beroerd om voor de foto te exposeren, en ik maak nog even een (Spaans) praatje met hem. Zijn groep fietst in 6 dagen van Pamplona naar Santiago. Het is een speciale fietsvakantie voor liefhebbers uit heel Spanje. Getraind en ongetraind, jong en oud, wie er maar het geld voor over had. Blijkbaar is Indurain mee als mascotte. De reis is geheel verzorgd, er rijden meerdere volgauto’s mee met materialen en bagage.
Na een aantal foto’s stappen wij weer op en nu volgen we dus de hoofdweg (=autoweg). Die is zeker niet vlak, maar de kilometers vliegen voorbij, voortdurend houden borden ons nu op de hoogte van de afstand die nog rest tot ons einddoel. Het is inmiddels ook weer knap warm aan het worden. Bij Lavacolla, 10 km voor Santiago, als Irene en ik op de rotonde zoeken voor de juiste afslag om binnendoor de stad in te kunnen rijden, zetten juist politiewagens van de Guardia Civil de weg af. Waarom? Voor de groep-Indurain natuurlijk! Zo zien we ze dus nóg een keer langskomen.