Klein Santiago(Villafranca del Bierzo)

Het was wel even wennen om uit ons voortreffelijk verblijf weer “en route” te gaan. Door de modder, de regen en heuvelige landschap, met soms steile klimmetjes die lastig waren omdat de modder zich aan je schoenen vastzoog.
Uit de verte kon je al heel lang Villafranca zien liggen met zijn vele kerkjes, een van de redenen dat het vroeger Klein Santiago werd genoemd. Al snel vonden we de Santiagokerk voor een korte onderbreking en natuurlijk een stempel. Als Nederlanders (waarom?) kregen we toestemming om foto’s in de kerk te maken, wat doorgaans verboden was. Het was een mooi plaatsje dat in betere jaargetijden ongetwijfeld veel bezoekers aantrok, gezien de vele hotelletjes en restaurants die er waren. Ook vielen de nauwe straatjes me op, een vaker gezien fenomeen in Zuidelijke landen, maar hier waren ze toch erg smal Sommige straatjes kon je nauwelijks met je rugzak door.
Hierna liepen we langs de meanderende Rio Valcarse. Ik houd wel van het kabbelende water als achtergrondmuziek. We kozen de route langs de weg omdat de modder het lopen op de hoger gelegen gedeelten niet zo goed mogelijk maakte. Bovendien had men de route die oorspronkelijk langs de weg liep, met een pad even langs de weg, goed beveiligd.
Op een kruising van grote wegen vonden we een motel dat tegen de rots was gebouwd en waar we voor onze rust vroegen aan de achterkant te mogen slapen. Dat kon en ondanks het feit dat het aan de voorkant een drukte van belang was, hebben we heerlijk rustig geslapen. Het was wel merkwaardig de avondmaaltijd te gebruiken in een drukke rumoerige omgeving van mensen op doorreis. Konden we ook eens het normale leven proeven.