André Witlox
Witte donderdag
Om 4.00 uur loop ik naar de Trappisten in Berkel-Enschot om de plechtigheden mee te maken. Andere jaren loop ik er 's woensdags heen en blijf dan tot eerste paasdag voor een paastriduüm. Dit jaar vind ik het niet zo passen om Henny zo kort voor mijn vertrek alleen te laten. Het is stralend weer om te lopen en de rust van het Brabantse landschap en de abdij doen me goed. Absolute stilte en inkeer leiden je tot de diepste grond van je bestaan.
Goede vrijdag
Vandaag eens geen live Mattheus Passion. Voor het eerst sinds jaren is deze traditie doorbroken om gewoon een eindje te wandelen en thuis te zijn. Maar natuurlijk gaat Bach’s Mattheus de hele dag door mijn hoofd. Het past ook in de sfeer van mijn pelgrimstocht. 'Een dag zonder Bach, is een dag niet geleefd'. Duidelijk spirituele invloeden die religieus getint zijn.
Ik wil me niet rekenen tot de groep die om pure geloofsmotieven naar Compostela gaat, al ben ik vanaf mijn geboorte met geloof grootgebracht en ervan doorspekt. Het valt me altijd op dat, terwijl ik loop te wandelen, er vrijwel uitsluitend liederen uit mijn katholieke traditie door me heengaan. Vooral de teksten van Oosterhuis doen het blijkbaar goed in mijn muzikale brein, met daarnaast het hele areaal aan gregoriaanse gezangen en de baspartijen uit de tijd dat ik zong in het vocaal ensemble Markant. Het gaat me te ver om daarmee uitsluitend een link naar geloofsmotieven voor mijn pelgrimstocht te leggen.
Paaszaterdag
Vandaag heb ik wat aangerommeld en definitief de inhoud van mijn rugzak samengesteld. Ondanks dat ik eigenlijk alles thuislaat wat enige luxe zou kunnen bieden, wegen rugzak en inhoud ruim dertien kilogram. Daar kan echt niets meer af. Mijn streefgewicht was veertien kilogram, dus dat heb ik aardig gered. Sommigen vinden dat een pelgrim teveel zekerheid meeneemt, waardoor een rugzak onnodig zwaar beladen is. Met die kennis kijk ik nog eens kritisch naar de inhoud. Er zijn mensen die beweren met de helft te zijn rondgekomen. Zekerheden kun je onderweg altijd nog inwisselen.
Ik heb mijn route nog eens doorgekeken en op internet toch nog twee mogelijke slaapplaatsen ontdekt. Slaapplaatsen en verstaanbaarheid, de onzekere factoren.
Pasen
Heb je de moed om op te staan, of blijf je in het graf liggen? Vol goede moed tel ik verder af naar dinsdagmorgen. Vannacht is de klok een uur vooruit gezet. Het geeft me nog net de tijd om mijn bioritme op orde zien te krijgen. Mijn rugzak staat nu definitief gepakt. Morgen om 11.00 uur bij de Trappisten naar de hoogmis en na afloop de zegen. Op hoop van zegen.
Tweede paasdag
Vanochtend de hoogmis in de abdij, mijn laatste leesbeurt als lector voor de komende maanden. Buiten verwachting zijn er veel familieleden en vrienden. Tijdens de voorbede wordt extra aandacht aan mijn pelgrimstocht geschonken. Vanaf dat moment is alles werkelijkheid en verdwijnt de twijfel. Na afloop in de grote refter geeft Isaac me zijn zegen in aanwezigheid van familieleden en vrienden. Een kop koffie tot afscheid en ik besef dat het nu echt begint en alléén op mij aankomt. Thuis in ‘s -Hertogenbosch komen Ruben, Anneloes en Jetje afscheid nemen. Ze konden vanochtend niet in de hoogmis zijn omdat ze uit Genève moesten komen. De laatste die nog even bellen. De vele kaarten die op de schouw staan. Het zijn allemaal blijken van meeleven en ondersteuning.
