Het virus van het pelgrimspad 1

Aanloop
We kamperen -natuurlijk in een tent- in de buurt van Saint Flour en maken een rondrit om de omgeving te verkennen. Bij het zien van het kerkje in Saint-Urzice stop je vanzelf: een juweel uit de 13e eeuw. Een oud tekstbordje vermeldt dat deze kerk een halte was op de Via Podiensis. Heb ik me dan vergist? Ik heb het laatste deel van de Camino gelopen en sindsdien zoek ik bij het kamperen in Zuid-Frankrijk altijd op hoe de oude pelgrimsroutes lopen, waar de pleisterplaatsen liggen. We beliepen paden in de buurt van Puy en Congues, van Arles en St. Guilhelm de Desert (Via Tolosana). Volgens mij is in deze buurt Nasbinals een bekende halte. En de Dômerie d'Aubrac. Weken vroeger de pelgrims uit naar Saint-Urzice vanwege een beroemde relekwie?

Verloop
Marieke heeft me bij de kerk van Nasbinals afgezet. Zij zal mij, na haar bezoek aan de bekende messenfabriek in Laguiole, ophalen bij de Dômerie d 'Aubrac.
Prachtig land, onaf. De koeien grazen en herkauwen, mooi weer. Pelgrims en andere wandelaars verhalen over kou, mist, regenvlagen en bemodderde paden.
Lopend herleeft de geschiedenis. Rijdt daar in blauwe heuvelschaduw een tweetal kruisridders van de orde 'Notre Dame des Pauvres'? Zij komen van de hoofd-commanderij Dômerie d'Aubrac. Daar loop ik nu heen. Een Vlaamse burggraaf werd op een pelgrimstocht overvallen, hij genas van zijn wonden en stichtte met een paar getrouwen op deze gevaarlijke hoogvlakte een opvangscentrum voor pelgrims op weg naar Santiago de Compestella, Rome of Jerusalem. (In deze streek kwamen diverse pelgrimsroutes bij elkaar.)
Hij trok ook wat krijgshaftige heren aan om rond de uitwaaierende paden de pelgrims en de arme bewoners van deze streek tegen rondstruinend geboefte te beschermen. Op het hoogtepunt van de Dômerie met abdij en kerk, met hospitaal en pelgrimsruimten, verbleven in de hoofd- en deelcommanderijen (naast wat kruisridders) vele priesters, lekebroeders en -zusters. De abdij en de over het land verdeelde boerderijen boden werk en onderdak aan zonen 'zonder erfrecht'.
Ik wandel door de landerijen die vroeger in het bezit waren van dat bolwerk van de orde 'O.L.V. der Armen'. Wat zou ik gedaan hebben als zoon zonder kans op een erfdeeltje? Een monnik worden? Ik ben ongeletterd en niet geschikt voor de drie geloften. Lekebroeder worden? Nee, liever een stoere kruisridder. Geen kans, je bent niet van adel, je behoort zelfs niet tot de kale landadel!
Het wandelen maakt ruimte in het hoofd: de fantasie slaat op hol. Een wandelritme nodigt toch uit tot meditatie? Vandaag niet.
Na uren lopen zie ik in de verte de Dômerie. Wat ervan over is: een zware toren, dito kerk. Lodewijk XIV confisceerde de commanderij en verdeelde de uitgebreide bezittingen tussen zijn vertrouwelingen. De Franse revolutie (1792) deed de rest.

Uitloop
Ik kuier nog wat rond met mijn vrouw. Mooi oord, gewijde plek en de kruidentuin verpietert.
Welk deel van welk pelgrimspad beloop ik tijdens de volgende kampeervakantie?